Tο θηρίο που σου χαμογελάει

30/03/2012

Του Σ. Σιαφιολέα.

Από τον δικτυακό τόπο http://www.protagon.gr/

… σε πρόσφατη δημοσκόπηση 45% αυτών που δηλώνουν ότι θα ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ εκφράζονται θετικά για τον Πάνο Καμμένο…

(Σημ. του blog, βρίσκω ενδιαφέρουσες τις επισημάνσεις. π.χ. η παρατήρηση για την σύγκλιση σε επίπεδο ψηφοφόρων των άκρων, δεξιάς και αριστεράς.)

Διαβάζω για επιθέσεις ακροδεξιών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών με λοστούς και μαχαίρια από το twitter. Δεν έχω ακούσει ακόμα τίποτα στα ραδιόφωνα ή τις τηλεοράσεις.  Το πιθανότερο είναι πως δεν θα το καλύψουν.

Ο κύκλος της βίας μεγαλώνει και αγγίζει όλο και μεγαλύτερα τμήματα της κοινωνίας. Από τις συντηρητικές αντιδραστικές πολιτικές παρατάξεις φυσικά δεν έχω απαιτήσεις να εναντιωθούν. Ούτε από τις δυνάμεις του κατεστημένου. Αυτές βολεύονται από την αύξηση της βίας. Η βία φέρνει φόβο, ο φόβος φέρνει συντηρητικοποίηση, η συντηρητικοποίηση φέρνει υποχώρηση της Δημοκρατίας.

Αυτό που μου κάνει εδώ και μήνες εντύπωση, για την ακρίβεια μου προκαλεί θλίψη και απογοήτευση, είναι η σιωπή της "αριστεράς" και του "προοδευτικού" χώρου. (Διαλέξτε με εισαγωγικά ή όχι – οι λέξεις αρχίζουν να χάνουν το νόημά τους τελευταία).

Χρονικά εντοπίζω τη νομιμοποίηση της βίας ως δικαιολογημένης αγανάκτησης , στις μούτζες και τις βρισιές  κατά του Προέδρου της Δημοκρατίας στη παρέλαση του Οκτωβρίου στη Θεσσαλονίκη το 2011.  Στη συνέχεια τέτοιου είδους πρακτικές επεκτάθηκαν σε όλη την Ελλάδα. Αν δεν ενθαρρύνθηκαν, τουλάχιστον έγιναν ανεκτές από την αριστερά. Στις επιθέσεις στον Γιώργο Νταλάρα, ένα τραγουδιστή που έχει τραγουδήσει τραγούδια-σημαία για το αριστερό κίνημα της χώρας, η πλειοψηφία του αριστερού-προοδευτικού χώρου έμεινε βουβή, αν δεν το «ευχαριστήθηκε» κιόλας. Δεν ξέρω αν το πήρατε είδηση αλλά ο Γιώργος Νταλάρας αναγκάστηκε να σταματήσει τις συναυλίες του, γιατί οι επιθέσεις είχαν γίνει συνεχείς και επικίνδυνες.

Η αριστερά αισθάνθηκε ως ανάγκη ή ως ευκαιρία να συνταχθεί με κάθε μορφής "αντιμνημονιακό" λόγο, ανεξάρτητα από το ποιοι τον εκφωνούσαν, και ποια είναι τα κίνητρά τους. Έτσι δεν είναι περίεργο ότι οι εθνικιστές που επιτέθηκαν στον Νταλάρα φώναζαν "αριστερά" συνθήματα, όπως δεν είναι περίεργο πως σε πρόσφατη δημοσκόπηση 45% αυτών που δηλώνουν ότι θα ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ εκφράζονται θετικά για τον Πάνο Καμμένο.

Ο λαϊκισμός μοιάζει βολικό όχημα που χωράει ετερόκλητους επιβάτες. Γνωστοί αντιμνημονιακοί που δεν θα διανοούνταν ποτέ να τοποθετηθούν στη «δεξιά» φιγουράρουν ψηλά στις λίστες των επιλογών των ψηφοφόρων του κ. Καμμένου, όταν τους κάλεσε να διαλέξουν ονόματα που θα έπρεπε να στελεχώσουν το κόμμα του.

Πρίν λίγες μέρες ο κ. Παπαδημούλης του ΣΥΡΙΖΑ κατήγγειλε στο twitter του την "αστυνομοκρατία" στη παρέλαση της Αθήνας.  Στο ίδιο κλίμα ο εθνικός μας διασκεδαστής κ. Λαζόπουλος, κατήγγειλε πως τα μέτρα ασφαλείας στη παρέλαση επί Κάρολου Παπούλια μοιάζουν με εκείνα του Απριλιανού δικτάτορα Παπαδόπουλου.

Μέσα στη ρητορική του λαϊκισμού η κάθε είδους δικαιολογημένη αντίδραση για την οικονομική κρίση βουλιάζει μέσα σε μια θάλασσα μίσους που ολοένα φουσκώνει. Αυτοί που κάποτε ήσαν στις σκοτεινές γωνίες των συγκεντρώσεων έχουν μετακινηθεί στο προσκήνιο: αγχόνες, εκτελεστικά αποσπάσματα, λαϊκές δίκες για προδοσίες, τα ελικόπτερα που θα πασχίζουν να γλιτώσουν από τη λαϊκή οργή τους βουλευτές που ψηφίζουν το μνημόνιο. Και φτάσαμε σήμερα εδώ. Από τις μούτζες στα γιαούρτια. Από τα γιαούρτια στις πέτρες. Από τις πέτρες στα μαχαίρια.

Το θηρίο της βίας μεγαλώνει. Σου χαμογελάει. Σου γνέφει καταφατικά. Kάνεις πως δεν το βλέπεις. Ή του κλείνεις το μάτι. Ίσως δεν είναι εναντίον σου. Ίσως είναι φίλος. Ίσως δεν σε αφορά. Ίσως σε λυπηθεί.

"Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους, δεν διαμαρτυρήθηκα, γιατί δεν ήμουν Εβραίος. Όταν ήρθαν για τους κομμουνιστές δεν φώναξα, γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής. Όταν κατεδίωξαν τους τσιγγάνους, ούτε τότε φώναξα, γιατί δεν ήμουν τσιγγάνος. Όταν ο Χίτλερ φυλάκιζε ομοφυλόφιλους δεν αντέδρασα γιατί δεν ήμουν ομοφυλόφιλος Όταν έκλεισαν το στόμα των Ρωμαιοκαθολικών που αντιτάσσονταν στο φασισμό, δεν έκανα τίποτα γιατί δεν ήμουν καθολικός. Μετά ήρθαν να συλλάβουν εμένα, αλλά δεν υπήρχε πια κανείς να αντισταθεί μαζί μου." - Μπρεχτ.

*Ο Στράτος Σαφιολέας έχει διδακτορικό στη Στρατηγική της Τεχνολογίας. Εργάστηκε σαν Σύμβουλος Διεθνούς Επικοινωνίας και Διαχείρισης Κρίσεων σε Ολυμπιακές υποψηφιότητες στο Λονδίνο, Σεούλ (PyeongChang) και Σικάγο, καθώς και στις Ολυμπιακές διοργανώσεις στο Τορίνο και την Αθήνα.